Widzisz odpowiedzi znalezione dla zapytania: pieski pokojowe
Temat: Ciekawostki przyrodnicze ......
Już ludzie zamieszkujący jaskinie zauważali i uwieczniali na skałach
obecność swoich bliskich sąsiadów nietoperzy. Po dziś dzień na
ścianach niektórych jaskiń można znaleźć ryciny i malowidła
obrazujące te ssaki głównie jako zwierzęta straszne i tajemnicze.
Nietoperze są częstym symbolem w wielu pradawnych wierzeniach.
Sztuka Mezopotamii przedstawia stworzenie zwane IMDUGUD - ptak z
głową ssaka. Sumerowie nosili talizmany z jego podobizną chroniący
ich od nieszczęścia.
U dawnych Egipcjan nietoperz był też symbolem słabego, lecz do
szaleństwa odważnego mężczyzny, bo choć mały i bez piór, to ssak ten
potrafi jednak latać.
Źródła łacińskie podają, że między nietoperzami, a bocianami
istnieje wielka nienawiść. Pobite w walce nietoperze przysięgły
bocianom zemstę poprzez wyjaławianie ich jaj. Natomiast w mitologii
starożytnej ssak ten był poświęcony Prozerpinie, małżonce Plutona,
władcy podziemi.
Starożytni nietoperzami nazywali dłużników, którzy nie wychodzili z
domu w dzień, by nie spotkać swoich wierzycieli.
Starożytni Rzymianie posługiwali się nietoperzem do odpędzania
nieszczęścia, w obrzędach zaś związanych z kultem zmarłych używali
lamp z nasadkami przedstawiającymi nietoperze.
Według Chińczyków nietoperze przynoszą szczęście. Ssak ten po
chińsku nazywa się Fu czyli to samo, jak czyta się znak szczęście.
Szeroko rozpowszechnionym w Chinach talizmanem, zwanym WU-FU, jest
mały krążek, na którym drzewo z korzeniami i gałęziami, będące
symbolem życia, jest otoczone przez pięć nietoperzy z głowami
zwróconymi do wewnątrz.
Zapewnia on osiągnięcie pięciu rodzajów szczęścia: długowieczności,
bogactwa, zdrowia, czynienia dobra oraz przeżycia wszystkiego, co
los przeznaczy.
W Indiach nietoperze uosabiają demony gorączki.
Japończycy traktują je jak my wiewiórki w naszych parkach.
Największą chyba jednak rolę w wierzeniach i kulturze ludzi
nietoperze odegrały w Ameryce Środkowej. Bogiem Majów był ZOTZ
(nietoperz). Stolica ich państwa zwała się TZINACANTLAN (miejsce
nietoperzy). Owego boga wyobrażano sobie jako człowieka ze
skrzydłami nietoperza u ramion, jego usta ukazywały rzędy zębów, na
twarzy zaś miał on wielką, szpiczastą narośl. Czasem narośl ta była
kamiennym nożem, którym bóg zabijał swoje ofiary.
U Azteków nietoperz był zwierzęciem Pana Podziemi Mictlantecutli,
jednak zabijali oni duże ilości nietoperzy, dla wyrobu z ich skórek
odzienia.
Wśród ludów zamieszkujących Europę nietoperz znaczył zwykle coś
złowieszczego, groźnego, o nieznanej naturze - coś o podwójnej
naturze, ni to ptak ni ssak. Dawniej była głęboko zakorzeniona
wiara, że nietoperze przepadają za szynką i słoniną wędzącą się w
kominie i wygryzały w niej dziury. Rysunek przedstawiający skrzydło
tego ssaka i mrówką oznaczał człowieka spędzającego noce poza domem.
Ludzie bali się ich, a jak wiemy strach w wielu przypadkach powoduje
agresję, tak więc były one bezlitośnie tępione. Wrogie do nich
nastawienie może obrazować fakt spalenia na stosie kobiety tylko za
to, że sąsiedzi zauważyli chmary nietoperzy latające wokół jej
posesji.
Wśród Żydów nietoperze uchodzą za coś haniebnego. Tradycja
judaistyczna zabrania Żydom spożywać niektóre ptaki, do których
zalicza się także nietoperza (Mojżesz, III księga).
Słowianie utożsamiali nietoperze z zarazą, diabłami zwano je
pokojowe pieski diabłów. Wśród Polaków, w naszej kulturze nietoperze
nie miały tak wielkiego znaczenia jak np. u Majów, a głownie posądza
się je o wplątywanie się we włosy, wysysanie krwi, porywanie dzieci,
itp. Aleksander Bruckner w Słowniku etymologicznym języka polskiego
pisze: "Nie ma u Słowian drugiej nazwy złożonej, coby na tyle
zniekształceń się naraziła." Oto kilka z kilkudziesięciu nazw do
niedawna powszechnie używanych przez Polaków: Niedopierz, Niedopyrz,
Gacek, Gacopyrz, Latonka, Mętoperz, Latoperz i inne.
W różnych mitologiach istnieje kilka odmiennych legend dotyczących
powstania nietoperzy. Min. jedna z nich mówi , że stworzył go Jezus
z gliny, pomodlił się i tchnął na nie. Natychmiast rozwinęło ono
skrzydła i schowało się w jaskini. Potem wylatywało zawsze o
zachodzie słońca wskazując muzułmanom koniec dnia, czyli porę ich
posiłku w czasie postu w miesiącu ramadan.
Kolejna pochodząca z Indii mówi, że były one ptakami, lecz prosiły
po świątyniach aby stać się podobne do człowieka. Ich prośby
odniosły tylko częściowy skutek gdyż otrzymały zęby, włosy i twarze
jak ludzie, a reszta pozostała jak u ptaków. Ze wstydu schowały się
w najciemniejsze zakamarki świątyń i wylatują tylko w nocy, aby nie
spotkać się z ptakami.
Jedno z podań Indian Ameryki Północnej mówi, że kiedyś ssaki wyzwały
ptaki na wielki mecz piłkarski. Małe myszy bardzo chciały zagrać w
tym meczu, lecz ssaki wyśmiały i przegoniły je. Zgłosiły się więc
one do orła, który postanowił przyjąć je do drużyny ptaków i polecił
zrobić jednej z nich skrzydła z trzciny i skóry bębna, na którym grą
otwierano igrzyska. W ten sposób powstał tlameha - nietoperz. Dzięki
jego zręczności i zwinności lotu ptaki wygrały mecz.
Jako amulety i magiczne ingrediencje nietoperze odgrywały dużą rolę.
Posługiwano się nimi zarówno w dobrych, jak i złych celach. Ważne
były jako materia medica u lekarzy greckich, rzymskich i
średniowiecznych.
Najstarsze zapisy dotyczące użycia nietoperzy w lecznictwie
znaleziono na papirusie Ebersa z około 1550 roku p.n.e.,
znalezionego w Tebach w XIX w. Chodziło w nim o leczenie częstej na
Wschodzie choroby oczu - jaglicy. "Aby zapobiec wyrastaniu rzęs po
ich wyrwaniu choremu na jaglicę, należy sporządzić maść z równych
części żywicy kadzidlanej, krwi jaszczurki i nietoperza albo też z
równych części krwi nietoperza, zmielonych skorup glinianego garnka
i miodu."
Z późniejszych czasów znamy wiele przykładów wykorzystywania
nietoperzy w medycynie ludowej i konwencjonalnej, od maści i mikstur
na wszelkie dolegliwości do wyciągów zapobiegających powstawaniu
chorób.
Przeglądaj wszystkie wypowiedzi z tego tematu
Strona 3 z 3 • Zostało wyszukane 133 wypowiedzi • 1, 2, 3